Op zaterdag 9 juli wordt de nieuwe expositie in Galerie Lytse Skientme in Koudum om 16.00 uur feestelijk geopend met een praatje, gedichten, een hapje en een drankje. Op de expositie zijn abstracte schilderijen van de Duitse kunstenares Karin Mayer te zien, plus glaskunst van de Haarlemse Jolanda Prinsen, gecombineerd met gedichten van Sylvia Hubers. De drie kunstenaars zijn bij de opening aanwezig.
Karin Mayer exposeerde in 2020 in Galerie Lytse Skientme licht geabstraheerde Friese landschappen die ze goed kent van vakanties in Friesland (Hindeloopen). De afgelopen twee jaar maakte ze levendige, abstracte schilderijen van vlakken en lijnen in mixed media, soms gecombineerd met collage-elementen.
Veelzijdig kunstenares Jolanda Prinsen en dichteres Sylvia Hubers begonnen hun project De Tijd in de coronajaren. Om het gemis aan contact te compenseren stuurde Jolanda elke twee weken een foto van een nieuw werk naar Sylvia. Die zette daar al associërend een van haar gedichten bij. De combinaties prijkten twee weken lang in de etalage van Jolanda’s Galerie De Tijd in Haarlem. Nieuwe combinaties van glaskunst en poëzie zullen op de expositie in Koudum te zien zijn.
Jolanda Prinsen werkt met verschillende materialen en media, maar de laatste tien jaar maakte ze vooral objecten van glas. Haar glaskunst is geheel gemaakt van gerecycled materiaal. Sylvia Hubers verkent het grensgebied tussen proza en poëzie. Ze schrijft gedichten en kort proza. Van haar werk verschenen acht bundels.
De expositie van het nieuwe werk van Karin Mayer en de glaskunst van Jolanda Prinsen met de gedichten van Sylvia Hubers duurt van 7 juli tot en met 6 augustus in Galerie Lytse Skientme in de Hoofdstraat in Koudum. De galerie is op donderdag, vrijdag en zaterdag geopend van 12 tot 17 uur.
Sylvia Hubers – Het is niet hetzelfde licht
Het is niet hetzelfde licht dat valt in duizend kringen omheen de dingen die wij zien.
Wat is het licht, is dat het lieve, het grote de heldendaad van binnen het onzichtbare maar willen dat wij het zouden zien?
Toen wij zes jaar geleden naar Koudum verhuisden, deden we dat onder andere om daar een galerie te beginnen. Zo werd ik assistent-galeriehouder, ongeschoold dat wel. Een taak die daarbij hoorde, was zo nu en dan een praatje houden bij een opening. Niet direct een taak die ik uit mijn mouw schudt en dat merkte ik ook weer toen ik na twee coronajaren zonder openingen een openingspraatje ging voorbereiden. Ik kreeg niet direct op papier wat ik wilde zeggen over de kunstwerken op een nieuwe expositie. En wat doe ik als geschoold neerlandicus dan, dan grijp ik terug op een gedicht.
In dit geval een kindergedicht van Els Pelgrom met als titel ‘Want er zijn dingen …’ waar ik een melodie bij maakte en dat ik bij de opening op Hemelvaartsdag zou zingen:
Els Pelgrom – Want er zijn dingen …
soms wil ik huilen dan lach ik maar dan denken de anderen wat doet die weer raar soms wil ik zingen maar loop ik te grommen en wil ik iets liefs doen dan zeg ik: verdomme soms gebeurt ‘t dat water verandert in zand dan hangt de lucht heel laag op het land ik kruip wel eens weg achter muren en heggen want er zijn dingen die kun je niet zeggen
‘Er zijn dingen die kun je niet zeggen’, in ieder geval niet direct uitleggen – over kunst bijvoorbeeld – zo zou ik mij eruit redden. Maar ja, als je niks zegt en alleen een gedichtje zingt, heb je geen openingspraatje en daar hebben onze kunstenaars nu eenmaal recht op, vinden we. Dus probeerde ik toch woorden te vinden voor de kunstwerken die we zo zorgvuldig opgehangen en neergezet hadden van de Amsterdammer Peter van der Baan en van Bowe Roodbergen en Ellen Floris uit het hoge noordwesten van Friesland.
Kijk, Peter van der Baan is mij zeer vertrouwd, maar zijn werk is dat een stuk minder. Ik ken Peter als de jongeman die – jaren en jaren geleden – het leven van mijn toenmalige buurman op een woonboot in Amsterdam kwam veraangenamen en die dat, nu niet helemaal jongeman meer en ook al lang niet meer op een woonboot, nog steeds doet. Hij tekent al heel lang, maar het duurde erg lang voor hij met zijn tekeningen naar buiten kwam.
Tekeningen van Peter van der Baan
Peter van der Baan tekent voornamelijk mannenkoppen, maar het zijn hoe figuratief ook – geen realistisch getekende portretten. Het zijn tekeningen met een zorgvuldig geconstrueerde structuur. Vanaf een afstand zie je kleurrijke koppen, bij een vluchtige blik vanaf een kleinere afstand lijken het haast wel uit pixels opgebouwde computertekeningen, maar de tekeningen zijn toch echt helemaal in zijn hoofd verzonnen en met de hand getekend.
Bowe Roodbergen en Ellen Floris voor hun kunstwerken
Van het werk van die heerlijk eigenzinnige kunstenaars ten noorden van Sint-Annaparochie, Bowe Roodbergen en Ellen Floris, was ik van meet af aan zo’n beetje sprakeloos. Dat was al toen we een paar jaar geleden tijdens de Slikwerk Atelierroute in hun atelier Elbow terechtkwamen. Bowe Roodbergen maakt in het platte vlak abstract-geometrisch werk, maar hij toont in Koudum ook een paar van zijn driedimensionale lichtobjecten. Het zijn kokerlampen, gemaakt van natuurlijke materialen: een koker van stevig papier met pootjes van bamboe en bij de één een onderstel van hout, de ander staat in steentjes. Voor die lampen, maar ook voor het abstract-geometrische werk moet je behalve een vaste hand ook oneindig veel geduld hebben. De ritmische patronen, in papier uitgesneden, zijn subtiel en ingenieus uitgevoerd, met oog voor detail en perfectie.
En dan de foto’s van Ellen Floris! Wie het gebied van de Waddenzee kent, snapt dat Ellen die omgeving ging fotograferen toen ze er ging wonen. Ze maakt dan ook veel foto’s van dit Werelderfgoedgebied, maar er hangen op de expositie in Koudum nu eens geen Waddenfoto’s, maar abstract aandoende detailfoto’s. Bezoekers die vluchtig kijken, zien niet eens dat het geen schilderijen zijn, maar op dibond afgedrukte foto’s op een formaat van 60 bij 90 cm.
Ellen Floris wordt geraakt door abstracte vormen die zij in haar blikveld herkent. Het juiste plaatje van die vormen zien, vereist een geduldig kijken. De kunstenaar Ellen Floris wordt aangetrokken door de vormen en beelden die zij met deze manier van gedetailleerd en ingezoomd kijken ziet … en ze maakt er foto’s van. Het zijn nauwelijks herkenbare foto’s van details van bijvoorbeeld afgebladderde muren, een afgescheurd affiche, een wegroestend bootje of de zon op een stapel hooibalen.
Zonder toelichting is nauwelijks te zien wat je bijvoorbeeld ziet op een prachtige geel-bruin-zwarte afbeelding (een van dichtbij genomen detail van een verroest bootje op zijn kant) of op de betoverende foto van de reflectie van de zon op een stapel kuilbalen in landbouwplastic. En er hangt een tweeluik dat bestaat uit twee detailopnames van gedeelten van een op asfalt geschilderd stopbord.
Foto’s van Ellen Floris
Ja, er valt heel wat te ontdekken op de foto’s van Ellen Floris in Galerie Lytse Skientme in Koudum. Maar dat geldt ook voor de intrigerende tekeningen van Peter van der Baan en het fascinerende werk van Bowe Roodbergen. Uiteindelijk vond ik gelukkig genoeg woorden om mijn openingspraatje op Hemelvaartsdag te kunnen houden.
De expositie is tot en met 2 juli te zien in Galerie Lytse Skientme in Koudum. De volgende Atelier Slikroute waarop Bildtse kunstenaars hun ateliers openstellen is op 16 en 17 juli.
Dit bericht is een bewerkte versie van het openingspraatje van Jelle van der Meulen, assistent-galeriehouder bij Galerie Lytse Skientme. Het is ook gepubliceerd op Brekt!.
Van 7 april tot 21 mei 2022 exposeren drie kunstenaars uit Groningen in Galerie Lytse Skientme in Koudum: Jan Prins (schilderijen), Sietske Bosma (grafiek en gemengde technieken), Jan Reemeijer (objecten)
Jan Prins (1947) woont middenin de stad Groningen en is zowel een zeer bevlogen kunstschilder als beroepsmusicus. Hij is ook een bezield Sjamaan, Searching Deer, geïnspireerd door de wijsheid uit oerculturen op aarde. Hij kreeg in zijn jeugd gedegen schilderlessen en exposeerde zijn schilderijen onder andere in Minerva, het voormalig Groninger Museum. Hij volgde het conservatorium te Groningen en werd daar later een bekend muziekdocent, maar ook professioneel fluitist en traversospeler. Met het ensemble La Bande du Nord gaf hij veel concerten.
Kerkje van Anloo
In de lange schildersloopbaan van Jan Prins is een aantal duidelijke stromingen herkenbaar. Sjamanisme en mystieke natuurbeleving horen daarbij, maar ook expressionisme en impressionisme. Een serie portretten maakte hij in de klassieke fijnschildertechniek. In Galerie Lytse Skientme exposeert Jan Prins voornamelijk expressionistische en impressionistische schilderijen van Noord-Nederlandse landschappen en dorpsgezichten.
Geboren in Heerenveen verhuisde Sietske Bosma in 2002 om eindelijk haar droom waar te maken: studeren aan Academie Minerva te Groningen. Ze studeerde in 2007 af en haar werk werd in hetzelfde jaar bekroond met de Allianz Grafiekprijs. Ze maakt lino en houtsnedes en is lid van Holt, de vereniging van hoogdrukkers uit het Noorden. Haar kunst is ontstaan door ervaringen uit het verleden. Ze wordt gedreven door herinneringen en dit uit zich in sferische beelden waarin decoratieve elementen een grote rol spelen.
Op Urk
De mens in al zijn hoedanigheden heeft haar interesse. Ze bezocht voor haar klederdrachtprenten onder andere de oudste bewoners van Urk en gaf ze een liefdevol podium. Wanneer het proces van drukken klaar is, bewerkt ze de prent door er in te tekenen, te schilderen of applicaties aan te brengen. Haar nieuwste werk neigt naar abstractie en aan de basis daarvan ligt haar fascinatie voor de beeldelementen lijn, vorm en ritme. Deze verwijzen weer naar haar grote liefde voor patronen en stoffelijkheid.
Jan Reemeijer is geboren in Leeuwarden (1955) en woont sinds 1965 in Groningen. In 1990 studeerde hij af aan de Academie Minerva. Hij werkt met hout, klei en steen. Hij gebruikt daarbij materiaal waar anderen geen waarde (meer) in zien en recyclet het tot meubels of objecten. Hij laat zich inspireren door de natuur: door groei en bloei, maar ook door afbraakprocessen zoals roesten en verrotten. Ook is hij bezig met constructie en destructie.
Zonneschip
Dingen die door een ander bij het grofvuil worden gegooid als waardeloos, vinden in zijn kunstwerken een waardevolle plaats. Hergebruik is voor hem een uitdaging. De functie die iets eerst had, krijgt een andere betekenis en dat boeit hem. Op het ogenblik maakt hij scheepjes. Het uitgangspunt is klei maar verder zijn er de meest onverwachte materialen in terug te vinden.
Naast het werken met hout, klei en steen geeft Jan Reemeijer verschillende cursussen, zowel voor kinderen als voor volwassenen. In Galerie Lytse Skientme exposeert Jan Reemeijer een aantal scheepjes en een aantal ‘klompen’.
In het katern Sneon & Snein van de Leeuwarder Courant van zaterdag 28 augustus 2021 staat op pagina 12 en 13 een uitgebreid interview met kunstschilder Jentsje Fekkes en fotograaf Cris Toala Olivares. Beide kunstenaars, woonachtig in Koudum, exposeren momenteel in Galerie Lytse Skientme. Cris Toala Olivares laat daar een deel van zijn Waddenfoto’s zien en Jentsje Fekkes toont zijn laatste schilderijen, voornamelijk van het landschap van de Friese zuidwesthoek dat hij steeds abstracter is gaan schilderen.
In het interview dat Gitte Brugman met Fekkes en Toala Olivares had, legt ze de nadruk op het ogenschijnlijk grote contrast tussen de beide kunstenaars. Bij toeval werden ze buren en dat zorgde ook voor een opmerkelijke verbinding, niet alleen tussen de kunstenaars zelf, maar ook tussen hun werk. Zoals Jentse Fekkes het uitlegt: “In deze expositie lijkt het een tegenstelling: de filosofie van de grond, het vlakke land van Friesland tegenover het vanuit de lucht beschouwende en kosmopolitische werk van mijn mede-exposant. Maar wat ze gemeen hebben is het spel van kleuren en lijnen.”
