Koudum, Waddenzee en vissen op laatste expositie van 2021

In de komende editie van National Geografic staan enkele van zijn Waddenfoto’s, maar wereldfotograaf Cris Toala Olivares laat er veel meer zien op de laatste expositie van het vijfde expositieseizoen van Galerie Lytse Skientme in Koudum. Vanaf 12 augustus toont deze fotograaf zijn kijk op de Waddenzee. Met hem exposeert zijn buurman Jentsje Fekkes die het landschap van de zuidwesthoek van Friesland steeds abstracter schildert. Tussen het werk van de beide Koudumers staan de geestige en ingenieuze visobjecten van Rotterdammer Peter Bühler.

Cris Toala Olivares is een bekroonde Ecuadoriaanse fotograaf, journalist en verhalenverteller die sinds kort in Koudum woont. Via zijn werk wil hij mensen inspireren om vanuit een ander perspectief naar hun omgeving te kijken, bijvoorbeeld via luchtfotografie. De afgelopen jaren reisde hij langs de Nederlandse, Duitse en Deense Waddenkust om te ontdekken hoe de eilanders samenleven met alles om zich heen. Om de essentie van het leven op de eilanden te begrijpen, kijkt Toala Olivares niet alleen als outsider naar de Wadden, maar ook als insider. Zo vindt hij een diepere betekenis en tegelijk verwondert hij zich over dingen die vanzelfsprekend zijn voor de bewoners.

Jentsje Fekkes (1950) is geboren in It Heidenskip, het uitgestrekte land van wind en water. Het landschap is voor de al jaren in Koudum wonende schilder nog altijd een bron waaruit hij kan putten. Lange tijd heeft hij een realistische benadering van dat landschap gehad. In 2018 vroeg hij zich af of hij de ziel van dit landschap ook anders kon weergeven. Hij tracht nu meer tot de kern te komen en dat levert abstracter werk op, waarin hij zich laat meenemen met kleuren in vlakken en lijnen. Hij ontdekte dat de lijn een pure kracht is en dat past ook bij dit landschap.

Peter Bühler (1973) is een voormalig stuurman, die nu in Rotterdam woont. Sinds een paar jaar stort hij zich op het maken van objecten, met name fantasierijke visobjecten. In zeeën, meren, rivieren, bossen en heidevelden zoekt hij hout waarin beweging zit en dat als vanzelf de vorm van een vis dicteert. Daarna vindt hij de rest en verandert vorm en functie: een koperen moertje van een generator wordt een vissenoog, grootmoeders tierelantijntjes een vissenkop, roestig prikkeldraad een staartvin. Daar zit voor hem het plezier: verschillende en onverwachte materialen en voorwerpen samenvoegen tot iets dat zo weg zwemt.

In deze expositie lijkt het een tegenstelling: de filosofie van de grond met het vlakke land van Friesland in de schilderijen van Jentsje Fekkes tegenover de vanuit de lucht beschouwende en kosmopolitische foto’s van Cris Toala Olivares. Maar wat hun werk in ieder geval gemeen heeft, zijn de lijnen en het kleurenspel. En natuurlijk de visobjecten van Peter Bühler, die verstild en met enige verwondering tussen hun kunstwerken door zwemmen.